Art-terapia

Art.-terapia /arteterapia/- ten termin pojawił się w USA w latach trzydziestych dwudziestego wieku i oznacza terapię poprzez różne dziedziny sztuki, posługiwanie się w dużym stopniu intuicją, podnoszenie samoświadomości człowieka. Początkowo art.-terapia była prowadzona przy ośrodkach leczniczych, szpitalach szczególnie psychiatrycznych. W tej metodzie jest łączona fizyczność, duchowość i intelekt.

Chciała bym pokazać uniwersalność tej metody. Jej "łatwodostępność", "przyjazność". To, że prowokuje do bycia razem, bycie blisko. A przede wszystkim, to, że jest świetną zabawą.
CO DAJE??

Artterapia pomaga uzewnętrznić emocje, pragnienia, dążenia, myśli. Jest formą komunikacji z samym sobą i z innymi ludźmi. W trakcie zajęć możliwa staje się zmiana sposobu odbioru otaczającej rzeczywistości. Dzięki niej dziecko lub osoba dorosła zaczyna nabierać dystansu w stosunku do własnych, niekiedy trudnych przeżyć, uczuć i doświadczeń. Odgrywa istotną rolę wobec, np. dzieci z rodzin, gdzie nie dopuszcza się do ujawniania uczuć, gdzie są one tłumione bądź też wyrażane w niewłaściwej formie. Dzięki art.-terapii można kształtować i rozwijać inteligencję emocjonalną, a szczególnie takie jej aspekty, jak identyfikowanie własnych stanów emocjonalnych oraz wyrażanie ich w społecznie akceptowany, nie raniący innych sposób. Ponadto wzmacnia przekonanie, iż można bez poczucia winy i lęku przed karą przyznać się do przeżywania buntu, cierpienia i wielu innych negatywnych emocji.

Sztuka pomaga kształtować osobowość dziecka - z jednej strony stwarza możliwość ujawnienia stłumionych uczuć, zaś z drugiej strony przejmuje nad nimi kontrolę i uwalnia od napięć. Wpływa również na samoocenę i poczucie własnej wartości.

Jest sposobem porozumienia z sobą i innymi.
Podstawowym celem art.-terapii jest ujawnienie zahamowań blokujących poznanie, uczenie się, rozwój zdolności, kształtowanie osobowości. Jej założeniem jest odkrycie nowych możliwości i osiągnięcie zmian w zachowaniu.

ZASADY ARTTERAPII

• W art.-terapii okazujemy szacunek i dajemy wsparcie emocjonalne każdemu dziecku. Podziwiamy je, sposób w jaki tworzy, i jego wytwory.
• Nie komentujemy!! Nie interpretujemy!! Nie oceniamy żadnego wytworu!! Ważny jest proces tworzenia, a nie jego produkt.
• Dziecko nie musi być artystą, żeby odnieść korzyści z art.-terapii. Powinno cieszyć się procesem tworzenia i być przekonane, że wszystko co robi, jest dobre i ma sens.
• W czasie pracy zbędna jest analiza tego, co chcemy stworzyć. Ważniejsza jest spontaniczność.

Dziecko powinno być przekonane, że to ono jest twórcą swojej pracy i wie o niej wszystko. Nikt nie wie więcej o jego pracy, nikt nie zna lepiej jego zamiarów.

Spróbujmy wiec, na początek, na próbę wziąć kilka zupełnie do siebie nie pasujących przedmiotów, albo może nawet je wylosować i stworzyć dzieło! Coś, co połączy te elementy tworząc nową jakość. A "nową jakość" można potem nazwać, nadać funkcję, albo ją zmienić... To początek.

Autor: Natalia Gutowska